Fukushima aínda vive

   Catro anos despois da catástrofe de Fukushima ,usouse un detector de muones, que son partículas que surxen cando penetran na atmosfera raios cósmicos e que chegan por miles á superficie terrestre.

   Estas partículas foron usadas debido a que frenan ao chocar con obxectos moi densos, coma o combustible nuclear e pódense detectar con unhas placas de radiografía.

    Esta proba fíxoselle ao reactor 1 e demostrou que o núcleo de combustible, formado por barras de uranio, estaba totalmente fundido, debido ao tempo que pasara sen a refrixeración que lle proporcionaba a auga. Tamén se lle fixo ao reactor 2 que tamén ten o núcleo fundido, ainda que en menor proporción ca o primeiro.

   Agora falta por determinar se ese uranio fundido conseguiu traspasar o forte illamento do chan ou se segue ahí. Para iso usaránse uns pequenos robots que se meteran nos buracos buscando ese combustible radioactivo perdido.

   Este incidente non só afectou ambientalmente a Xapón senón que lle leva costado o equivalente a 1450 millons de euros, e segue aumentando, co que recorda á histora de Chernóbil, que despois de varias décadas tamén está lonxe de acabar. Algo, que nos fai preguntar sobre a relativa seguridade e resgos da enerxia nuclear...

A estrella máis rapida da galaxia

   Desta vez ademais da entrada deixarei un video que fala con máis detalle de como se descubreu unha estrela que supera con moita diferenza a rexistros anteriores en canto a velocidade. Este astro móvese a 1200 km/s. Nunca antes se vira unha estrela que se movera tan rápido.

   Crese que US 708 alcanza esa velocidade por culpa da explosión dunha supernova termonuclear,o que lle otorgou tanta forza como para poder vencer á gravidade da galaxia e escapar cara ao espazo intergaláctico.

   As rarezas non acaban ahí, senón que US 708 está composta de helio con forma compacta e rotación rapida. Isto indica que posiblemente se formara a partir dunha estrela irmá que lle transferiu ese helio á supernova e provocou a explosión que lle otorgou esa velocidade.

   Sen dúbida un gran descubrimento, no que seguiran buscando para atopar a causa de grandes explosións de supernovas que ocasionan unha imensa forza que se ve reflexada en estrelas coma US 708.

 

Eclipse solar

   Como ben saberedes, mañan, día 20 de marzo está previsto un eclipse solar que por desgraza só será visible totalmente nalgúns archipélagos do Atlántico e do océano Ártico.

   Así o mellor lugar para ver este fénomeno dentro da Península será Galicia, ainda que as nubes propias de meses temporalmente inestables como marzo, pódennos estropear o eclipse.

   En todo caso o Sol comezará a ocultarse as 9:04 e non se verá completamente ata as 11:18, alcanzando o máximo as 10:04 aproximadamente no que máis da metade do Sol non se verá.

   Pero este espectacular fenómeno non nos pode estropear a vista, polo que convén recordar que hai que usar unha protección convinte como as denominadas gafas de eclipse que como o seu nome indica xa están adaptadas para este fin. Nunca mirar con gafas de sol ou filtros insuficientes ou moito menos directamente, xa que isto poderíanos ocasionar danos permanentes na vista. Para isto si non se teñen gafas ou outros recursos, podese observar reflectido nun obxecto á sombra. E senón sempre se poderá ver nas noticias, que nos darán unha imaxe en diferido pero de moi boa calidade!

 

Ganímedes, o océano do Sistema Solar

   Ganímedes, a luna máis grande de Xúpiter e do Sistema Solar alberga un gran océano subterráneo. Isto, é o que revela o Hubble.

   Dende hai tempo sospeitábase isto pero nunca se conseguira demostrar. Ahora, co Hubble e un novo método de investigación consigueuse pór unha sólida proba encima da mesa. Para isto valéronse das auroras producidas polo campo magnético desta luna, que analizadas da forma correcta poden decirnos moitos datos sobre o astro.

   Así, esta investigación conclúe cuns datos asombrosos. Según as observacións enterrado baixo 150 km de xeo na maior parte, xace un gran océano de auga salada, similar ao da terra e que tería uns 100 km de profundidade, dez veces máis ca as fosas Marianas ( o punto máis profundo do océano terrestre ).

   Con este descubrimento xa se pon os ollos noutras lunas que poderían ser similares coma Europa, Calisto ou Titán.

Fontes

100% humanos?

   Unha recente investigación de Alastair Crisp desvela que polo menos 145 dos xens do noso xenoma non son "nosos", senón que proceden doutras especies de animais ou incluso de bacterias e virus que; dunha maneira descoñecida conseguiron incrustar o seu ADN no noso xenoma.

   Xa se sabía da transferencia xenética "horizontal", é decir, o intercambio de información xenética hereditaria entre organismos distintos. Por exemplo en bacterias que intercambian xogos de xens concretos que lles permiten obter unha resistencia a por exemplo un antibiótico. Ahora, Crisp, apunta isto pero para organismos moito máis complexos coma o corpo humano.
 
    Para esta complexa investigación Crisp tivo que comparar cada xen co xens doutros animais,plantas e microorganismos. Así, conclúe a súa investigación atopando polo menos 145 xens que non son nosos.

    O propio Crisp conclúe a súa investigación comparando ao árbol evolutivo perfectamente divido cunha enredadeira na que xens se pasan de organismos moi distintos. E que podía haber feito un gran papel na evolución de moitas especies, entre elas, a nosa.

    Fontes